27 mei 2013: Santiago de Compostela: Vaya con Dios…

Vandaag is een rustige dag, eentje om van te genieten. Na het ontbijt begaven we ons in het oude stadsdeel om er wat sfeer te snuiven, zoeken naar geschenkjes… Onze hoofdbedoeling was om 12.00 de pelgrimsmis te kunnen in de St-Jaobskathedraal. Dagelijks wordt er hier zo’n H. Mis in verschillende talen opgedragen door een team van meerdere priesters. De kathedraal zit dan afgeladen vol en aan het eind van de dienst slingeren acht mannen het grote wierookvat, de botafumeiro, die is opgehangen aan grote takel, door de kerk. De historische bedoeling is dat de wierook, die royaal door het kerkgebouw wordt verspreid, de minder frisse geuren van de pelgrims camoufleert.

Nadat Bea en ik ons “moeke”, die ons eerder al had bedacht met een aandenken, een geschenkje voor haar goede zorgen hadden overhandigd, begaven we ons om zeker te zijn van een zitplaatsje, naar de kathedraal. Een vijftal minuten voor aanvang van de dienst en na in alle talen te zijn gewaarschuwd tijdens de H. Mis geen foto’s of video’s te maken met wat dan ook, kregen we eerst een generale repetitie van liedjes die zouden gezongen worden. Precies om 12.00 uur begon de kerkdienst met aan het eind het spectaculaire slingeren van de botafumeiro. Niet alleen de grote hoeveelheid rook die er wordt geproduceerd maar hoe het wierookvat steeds hoger en hoger door die acht mannen tot kort tegen het hoge kerkgewelf wordt getrokken. Dit is inderdaad indrukwekkend. Van de Portoricaanse pelgrim die naast me in de mis zat neem ik afscheid met een “Vaya con Dios”.

Na de kerkdienst begaven we ons terug in de binnenstad en ontmoetten er op het grote plein voor de kathedraal een Belg van Wevelgem die net fietsend was binnengekomen. Het spreekt vanzelf dat je zo’n collega gaat feliciteren met zijn prestatie en geboeid luistert naar zijn verhaal. Iedereen die deze camino ondernam wil ventileren, honderduit vertellen en wanneer je dit in je eigen taal kan doen tegen landgenoten die een gelijkaardige tocht ondernamen, zielsgenoten, dan lucht dit enorm op. Vaak lachen geblazen maar ook heel, heel emotioneel. En tot onze grote verbazing ontmoetten we er ook Philippe en Urbain, een stel uit Neerpelt. Ooit zongen we er samen in hetzelfde koor. En ook hier werd het een uitwisseling van ervaringen. Van deze collega’s kregen we een goed adres om tapas te gaan eten wat dan ook meteen onze volgende activiteit werd.

Dra is het tijd om ons te verfrissen en gaan we ons avondmaal nuttigen. Omdat de tapas zeer erg in de smaak viel, is de kans groot dat we dit terug gaan op zoeken. Na onze nachtrust, ons ontbijt en inpakken, vertrekken we richting België en woensdag zullen we terug in het natte Limburg zijn. Tot gauw allemaal.